lunes, 21 de noviembre de 2011

Arco iris





   Arco da vella, ayer por la tarde. 

9 comentarios:

Anónimo dijo...

Bellos colores...la paz invade mi casa...
Gracias cielo.

Juglar dijo...

Creo que es una de las maravillas de la naturaleza.
Gracias por este regalo.
Un abrazo.

Maria Dolors dijo...

Cuando aparece el Arco Iris, me produce una atracción irresistible
que me obliga a observarlo hasta
que se desvanece, no desperdicio
ninguna ocasión para fotografiarlo,
y este ademas...doble,preciosa
foto y no digamos del hermoso lirio blanco y amarillo....
Boa tarde chuvosa e un abrazo Marce.

silvia zappia dijo...

cruzar el arco iris como si fuera un puente...

besos*

Laura. M dijo...

Me da una alegría inmensa siempre que veo el arco iris!!
Una vez paramos el coche hasta que desapareció.
Un beso.

Javier Diéguez López dijo...

Preciosa. Muy bien captado esos arcos iris. Un saludo.

Salomé Guadalupe Ingelmo dijo...

Esperemos que, en efecto, como en el Antiguo Testamento, anuncie la reconciliación. Besos

Anónimo dijo...

O arco da vella...
De pequeniña creía que si conseguías traspasalo por onde as cores comenzan a trepar cara o ceo, convertíaste nunha fada. Así que poñíame a chorar para que meu pai me levara na vespa, pero nin caso. Un día a miña avoa díxome como lle chamaban en galego o arco iris: arco da vella, e contóume por qué chamábanlle así:Se consigues traspasalo por onde a cores comenzan a trepar cara o ceo...convírteste nuna vella coma min.
Nunca mais chorei nin intentei traspasalo :-)

Menuda fotaza, Marce!

(Hoxe non me durmo :-)

Isabel dijo...

Esto sí que es un arco iris.
PRECIOSA FOTO.